De 59ste editie van de Craft Ster van Zwolle eindigde uiteindelijk met de sprint van een grote groep, maar de aanvallers strandden pas in de straten van de Overijsselse provinciehoofdstad. Coen Vermeltfoort gaf zijn palmares extra kleur met zijn zege in de Nederlandse openingsklassieker. Het Trias-duo Raymond Kreder (tweede) en André Looij (derde) greep net naast de winst.
Een tamme koers was het nooit op deze 23ste februari. Het contrast met vorig jaar was qua temperatuur groot. De sneeuw miste in 2018 maar net het parcours van de Craft Ster van Zwolle, maar de renners kregen wel met een gure editie af te rekenen. Dit keer liep het kwik op tot twaalf graden. Toch stond er genoeg wind om er koers van te maken. Al vroeg in de wedstrijd reed een kopgroep van twaalf weg. Ze wisten een voorsprong van bijna vier minuten te vergaren, maar die marge dook in de finale opeens onder de twee minuten. Uiteindelijk smolt deze als sneeuw voor de zon, maar de strijd tussen de dappere vluchters en het aanstormende peloton boeide tot het einde.
Kopgroep
De twaalf voorin waren Mitch Groot, Daan van Sintmaartensdijk (Alecto), Beau Duvigneau, Melvin van Zijl (Vlasman), Dennis van der Horst (Metec-TKH), Lars Loohuis (Monkey Town), Dorus de Rijk (NWV Groningen), Jasper Plender (Sensa-Kanjers voor Kanjers), Bryan Bouwmans (Jonge Renner), Jelle Nieuwpoort (Groot-Amsterdam), Gert-Jan Bosman (VolkerWessels-Merckx) en Sander De Pestel (Lotto Soudal). Alle sterke teams hadden toch minimaal één man mee en dat zorgde dat de achtervolging lang in handen van de clubploegen was die de slag gemist hadden. Maar op de dijk tussen Hasselt en Genemuiden gingen ook de continentale teams hun troeven voorin nog eens kritisch tegen het licht houden en zich soms met de achtervolging bemoeien. Zeker toen de kopgroep even later uiteen viel.
De mannen van Vlasman namen voorin het heft in handen. Toen richting de verzorging in Nieuwleusen de samenwerking voorin wat stokte, gooide Melvin van Zijl de knuppel in het hoenderhok. In de buurt van Kampen deed zijn ploeggenoot Beau Duvigneau hetzelfde. Zijn solo bleek veelbelovend, want langs de IJssel tussen Kampen en Zwolle liep zijn voorsprong op tot bijna een minuut. En dat met nog tien kilometer voor de wielen. Maar hoe meer de finish in zicht kwam, hoe meer het licht uitging bij de jonge Zutphenaar. Eenmaal in Zwolle aangekomen was het gedaan met zijn poging. Timo de Jong van VolkerWessels-Merckx was de volgende die het probeerde, maar de snelle mannen roken de zege en tegen het aanstormende peloton bleek geen kruid gewassen. .
In een zetel
“Onderweg zat ik eigenlijk in een zetel”, vertelde winnaar Coen Vermeltfoort na afloop. “We hadden bij Alecto met Groot en Sintmaartensdijk twee mannen van voren, dus we hoefden niet te achtervolgen. Maar je blijft natuurlijk wel rekening houden met het sprintscenario. Toen ik zag dat Duvigneau ook in de finale nog altijd weg was, was ik niet zeker of we het gat dicht konden rijden. Maar de wind stond tegen en dat was niet in zijn voordeel. René Hooghiemster heeft leeuwenwerk voor mij verricht in de finale en veel kopwerk verricht, maar op een gegeven moment was het op bij hem. Toen ben ik in de trein van de andere snelle mannen gaan zitten. Toen Johim Ariesen (Trias) aanging, ben ik instinctief gevolgd. Toen zag ik dat het nog maar honderdvijftig meter was en wist ik dat het tijd was om echt voluit te sprinten. Ik ben heel blij met deze zege. Je kunt het seizoen niet beter beginnen natuurlijk. Het is ook bekend terrein voor mij. Ik groeide op in Schuinesloot bij Slagharen.”
Strijdlust
Beau Duvigneau kreeg de prijs van de strijdlust. Zo hield hij iets over aan zijn dappere poging. “Ik had op meer gehoopt. Toen het tempo voorin wat stokte, ben ik op aanraden van mijn ploegleider in de aanval gegaan. De kloof bleef maar vijftig seconden en dan ga je erin geloven. Maar op het laatst zat ik er gewoon helemaal doorheen. Dan baal je aanvankelijk wel. Deze prijs verzacht iets en morgen ben ik vast blij met mijn optreden van deze dag. Ik heb deze winter een stap gezet en hoop daar later in het seizoen een keer voor beloond te worden.”
Dennis van der Horst uit Hasselt hield aan zijn plek in de kopgroep de bergtrui over. Hij was als eerste boven op de Lemelerberg.
